Μπάμπατζι - Ο ακατανόητος (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ)

 ΜΑΧΑΒΑΤΑΡ ΜΠΑΜΠΑΤΖΙ

Μέσα σε απροσπέλαστες σπηλιές της οροσειράς των Ιμαλαΐων θεϊκά όντα, γιόγκι και άγιοι έχουν μπει σε βαθύ διαλογισμό εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Σε μια σπηλιά του βουνού Καϊλάς, ο Μπάμπατζι βρέθηκε το 1970, σε ηλικία 20 χρονών, χωρίς να έχει γεννηθεί από γυναίκα, σε μια κατάσταση Σαμάντι, και αναγνωρίστηκε σαν τον Μαχαβατάρ, την αιώνια, θεϊκή ενσάρκωση. Η Αρχαία παράδοση, οι προφητείες και οι μαρτυρίες μαθητών, που περιλαμβάνουν όνειρα και οράματα προανάγγελλαν την άφιξη του. Ο Μπάμπατζι δίδαξε από το 1970 έως το 1984 και κάλεσε τους μαθητές του από όλα τα μέρη του κόσμου. Ποιος ήταν, τι δίδαξε και πως έζησε είναι ερωτήσεις που προσπαθούν να απαντηθούν μέσα από το κείμενο που θα ακολουθήσει. Έτσι θα γίνει ορατός μπροστά στα μάτια μας. Αφήστε τον εαυτό σας να Τον φέρει στην ζωή μέσα στην καρδιά σας.

Μπάμπατζι – Ο ακατανόητος

(1970-1984)

¨Είμαι ο κανένας και το τίποτα. Αυτό το σώμα δεν έχει σημασία. Είμαι μόνο ένας καθρέπτης στον οποίο μπορείτε να δείτε τον εαυτό σας. Είμαι σαν τη φωτιά. Μην μείνετε πολύ μακριά γιατί δεν θα πάρετε τη ζέστη. Αλλά μην έρθετε και πολύ κοντά γιατί μπορεί να καείτε. Μάθετε την σωστή απόσταση¨.

Εμφανίστηκε το 1970 σε μια σπηλιά του βουνού Καϊλάς σε ηλικία περίπου 20 χρονών.

Ο Μπάμπατζι κρατούσε την προσωπικότητά του σε δεύτερο ρόλο, εμφανίσεις τιμής προς αυτόν, αναγνωρίσεις και απορρίψεις δεν σήμαιναν τίποτα. Επέτρεπε τυπικές πράξεις λατρείας και αφοσιώσεις από τους μαθητές του για δική τους χάρη και μόνο, για να ικανοποιήσει την επιθυμία τους. Μέσα από τις δυνάμεις τους καθοδηγούσε τον καθένα που έρχονταν σε αυτόν να αντιληφθεί το απόλυτο, τις αμετάβλητες αξίες και την γνώση της ενότητας της δημιουργίας. Στο τέλος μεταμόρφωνε τις καρδιές των ανθρώπων, αναβίβαζε την συνείδησή τους με το να μεταδίδει την ενέργειά του σε αυτούς, τους εξάγνιζε ελευθερώνοντας τους για νέες πνευματικές διαστάσεις.

Οποιοσδήποτε και να ερχόταν σε επαφή με τον Μπάμπατζι λάμβανε υψηλούς κραδασμούς από αυτόν. Μπορεί να έβαζε το χέρι του σε κάποιον, να του έδινε ευλογία, να του έδινε κάποιο δώρο, κάποιο αντικείμενο που φορούσε ή κρατούσε, ή η ενέργεια μεταδιδόταν από ένα κοίταγμα ή μια λέξη. Μπορεί να χτυπούσε κάποιον ελαφρά με ένα μακρύ ξύλο στην σπονδυλική στήλη. Μπορεί να φώναζε σε κάποιον άλλον ή να τον χτυπούσε. Τα πάντα εξαρτιόνταν από το κάθε άτομο που πήγαινε προς αυτόν.

Ο μαθητής συνειδητοποιούσε ότι τα πάντα είναι μέρος της δημιουργίας, χωρίς διαχωρισμό. Το μονοπάτι προς την απελευθέρωση είναι στενό. Εάν κάποιος ξαναγυρνούσε ακόμα και για ένα δευτερόλεπτο στις παλιές συνήθειες και ιδέες ο Μπάμπατζι γινόταν πολύ σκληρός μαζί του. Απαιτούσε την πιο αυστηρή εσωτερική και εξωτερική πειθαρχία. Αυτό συχνά κόστιζε πολλά δάκρυα. Παρόλα αυτά ο καθένας γνώριζε ότι για αυτό το λόγο ήταν πραγματικά ευλογημένος.

¨Στους μαθητές δίνω την «Αμπάγια Ντάν», την ευλογία της προστασίας μου, με την οποία θα είστε πάντα προστατευμένοι. Για αυτό να είστε Άφοβοι. Είμαι υπεύθυνος για σας και για την απελευθέρωσή σας. Η προστασία μου ποτέ δεν σας εγκαταλείπει, ούτε για ένα δευτερόλεπτο¨.

¨Έχω έρθει για να δώσω, μόνο για να δώσω. Είστε έτοιμοι να λάβετε? Δίνω τα πάντα αλλά λίγοι ζητούν αυτό για το οποίο έχω έρθει για να δώσω στην πραγματικότητα¨.

Οι διδασκαλίες του περιλάμβαναν όλα τα επίπεδα της συνείδησης. Στην φυσική του παρουσία, τα λόγια του δεν αναφέρονταν μόνο στην παρούσα κατάσταση, αλλά πάντα περιλάμβαναν ένα βαθύτερο νόημα, το οποίο συνήθως αργότερα αποκαλύπτονταν στον παραλήπτη. Για παράδειγμα εάν κάποιος του έφερνε ένα δώρο, θα έλεγε συχνά: «Άνοιξε». Μια τέτοια οδηγία περιείχε πολλά περισσότερα από ένα απλό ξετύλιγμα. Έδινε την παρόρμηση για εσωτερικό άνοιγμα, για την διάνοιξη προς τον Εαυτό.

Από το ξεκίνημα του χρόνου, ο Μπάμπατζι δίδασκε πέραν του υλικού πεδίου μέσα από όνειρα και οράματα. Οπουδήποτε και να ήταν ο μαθητής, ο Μπάμπατζι τον έβρισκε μέσα από την υλοποίηση της μορφής του ή μέσο εσωτερικής φωνής.

Ο σκοπός των διδασκαλιών του ήταν το ξεδίπλωμα και η εξέλιξη όλων αυτών που παρέδιδαν τον εαυτό τους σε αυτόν, είτε βρίσκονται στην φυσική παρουσία του είτε όχι. Οι θεμέλιοι λίθοι της διδασκαλίας του είναι η ¨Αλήθεια, η Απλότητα και η Αγάπη¨, η ανιδιοτελής εργασία και η συνεχή επανάληψη του ονόματος του Θεού, ΟΜ ΝΑΜΑ ΣΙΒΑΪ (Κύριε γενηθήτω το θέλημά σου).

Ο ίδιος ήταν ένα τέλειο παράδειγμα των διδασκαλιών, και προσκαλούσε τους μαθητές να βάλουν τις διδασκαλίες σε πράξη. Συνέχεια έδινε έμφαση στην ισότητα των θρησκειών.

¨Υπάρχει μόνο μια Αλήθεια………..Ο Θεός είναι Αλήθεια¨.

Ο Θεός ενυπάρχει στην καρδιά του καθενός και μπορεί να επικαλεσθεί με το συνειδητό κλείσιμο όλων των εξωτερικών σκέψεων. Με την συγκέντρωση στον Θεό, μέσα από την συνεχή επανάληψη του Ονόματος του, κάποιος φτάνει σε κατάσταση εσωτερικής σιωπής και κενότητας. Από κει και πέρα, η αληθινή εμπειρία του Θεού αρχίζει. Όλοι όσοι ήρθαν στο Χεϊρακάν βιώσαν την εσωτερική αφύπνιση μέσα στην καρδιά τους του Μάντραμ ΟΜ ΝΑΜΑ ΣΙΒΑΪ.

Για πολλούς μαθητές από την Δύση, η αρχική εμπειρία της σκληρής ζωής στο Χεϊρακάν ήταν δύσκολη. Ευκολίες όπως τρεχούμενο νερό, ηλεκτρικό υπήρξαν μόνο τα τελευταία 2 χρόνια. Το φαγητό και τα δωμάτια ήταν πολύ απλά. Ο ίδιος ο Μπάμπατζι ζούσε σε ένα δωματιάκι μόλις 3 τετραγωνικά μέτρα. Περπατούσε ξυπόλητος και όπως όλοι κατέβαινε τα 108 σκαλιά για να κάνει μπάνιο στον ποταμό Γκαοτάμα Γκάνγκα.

H μη-προσκόλληση στον παροδικό υλικό κόσμο ήταν κάτι δύσκολο να συνηθίσει κανείς, ειδικά οι δυτικοί που ήσαν συνηθισμένοι σε πολυτέλειες.

Η παρουσία του Μπάμπατζι έκανε την Αγάπη να είναι συνειδητοποιήσιμη την κάθε στιγμή. Σκέψεις όπως ¨εγώ¨ και ¨δικό μου¨ διαλύονταν και η αίσθηση της ενωμένης ανθρωπότητας ήταν μια καθημερινή πραγματικότητα.

¨Στο παρελθόν οι άνθρωποι είχαν δυσκολίες να είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ! Είναι για να σας φέρω το μήνυμα της ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ που είμαι τώρα σε Σώμα¨.

Πράγματι, γύρω του δεν υπήρχε χώρος για ρατσισμό, κάστες ή θρησκευτικές διαφορές. Πλούσιοι και φτωχοί, μορφωμένοι και αγράμματοι ήταν όλοι ίδιοι σε αυτόν.

Η παρουσία του και μόνο ήταν αρκετή για να ενεργοποιήσει κάποιον να κοιτάξει μέσα του και να δει την πνευματική του κατάσταση να καθρεπτίζεται σε Αυτόν. Τα όνειρα, η καθημερινή προσπάθεια και η θέληση, η συνεχή δουλειά με τον εαυτό, η πειθαρχία, η συμπάθεια προς τους άλλους, όλες αυτές οι διαδικασίες ήταν μέρος της

εσωτερικής ανάπτυξης και δραστηριοποιούσαν τον σπόρο που είχε φυτευτεί στον καθένα με σκοπό να βλαστήσει και να ανοίξει.

Τα παιχνίδια ήταν η ουσιαστική διδασκαλία του Μπάμπατζι Πίσω από αυτά τα παιχνίδια, παρόλα αυτά κρυβόταν μια βαθιά σοβαρότητα. Μέσα από το παιχνίδι, ο Μπάμπατζι μεταμόρφωνε τα πάντα γύρω του και αποκάλυπτε την πνευματική τους ποιότητα. Με σκοπό να προάγει μια ενόραση και μια συνειδητοποίηση, θα έπαιζε με τα συνειδητά επίπεδα του ατόμου που εκείνη την στιγμή σχετιζόταν μαζί του. Ο Μπάμπατζι ήταν ένας αψεγάδιαστος καθρέπτης στον οποίον το κάθε άτομο μπορούσε να δει πεντακάθαρα το δικό του επίπεδο συνείδησης να αντικατοπτρίζεται. Συμπεριφερόταν στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του.

Για παράδειγμα εάν ένας μαθητής ήταν αναποφάσιστος και ζητούσε συμβουλές, θα του έδινε τις πιο αντιφατικές απαντήσεις μέχρι το άτομο να μπορούσε να αποφασίσει για τον εαυτό του. Παρόμοια, με ανθρώπους που ήταν γεμάτοι με ανωτερότητα και εγωισμό θα τους έβαζε να αναλάβουν σημαντικά καθήκοντα και θα τους έδειχνε εύνοια αφήνοντας έτσι το εγώ τους να φουσκώνει όλο και περισσότερο. Όπως φούσκωναν από αλαζονεία, θα τους διάταζε να φύγουν από το Άσραμ ή θα τους έδινε κάποια ταπεινή δουλειά ή εμπειρία. Στους ντροπαλούς, ο Μπάμπατζι θα τους αγνοούσε τόσο όσο χρειαζόταν να χάσουν την αυτοπειθαρχία τους.

Μέσα από το παιχνίδι με τα συναισθήματα μας, ο καθένας μάθαινε να βρίσκει μια καλύτερη ισορροπία. Οι αναποφάσιστοι σύντομα ήταν ικανοί να παίρνουν αποφάσεις. Οι εγωιστές έχαναν την αλαζονεία τους και οι ανασφαλείς ανακάλυπταν μια εσωτερική δύναμη. Έτσι ο καθένας αντίκριζε τον εαυτό στον καθρέπτη του Μπάμπατζι, ο καθένας αναγνώριζε τον ρόλο στο παιχνίδι που είχε διαλέξει για τον εαυτό.

¨Το αποτέλεσμα της σκληρής δουλειάς είναι η ευτυχία και το αποτέλεσμα της τεμπελιάς είναι ο πόνος. Τα προβλήματα αυτού του κόσμου προκαλούνται από την Αδράνεια¨.

Η ενέργεια που ερχόταν από τον Μπάμπατζι, ήταν πέρα από αυτό που ο νους μπορούσε να κατανοήσει και οι αισθήσεις να αντιληφθούν. Οι δονήσεις του προκαλούσαν διαφορετικά αποτελέσματα σε κάθε άτομο που πέρναγε κάποιο χρόνο στην παρουσία Του. Πολλοί αγγίχτηκαν τόσο βαθιά που έκλαιγαν για μέρες, άλλοι αρρώστησαν προσωρινά καθώς το σώμα επαναστατούσε στην ενέργεια, και κάποιοι άλλοι έμπαιναν σε ανώτερες καταστάσεις συνείδησης. Δεν ήταν μονάχα η άμεση παρουσία του Μπάμπατζι που προκαλούσε ατά τα αποτελέσματα, ήταν επίσης και η δύναμη του Χεϊρακάν σαν ένα πανάρχαιο άγιο μέρος καθώς και η ενέργεια που εκπορευόταν κατά την διάρκεια του πρωινού και βραδινού Άρτι (λατρευτικοί ύμνοι προς τον Θεό).

Χεϊρακάν Βίσβαμαχανταμ

¨Υπάρχουν πολλά Άγια Μέρη τα οποία είναι περιορισμένα σε μια συγκεκριμένη θρησκεία. έχουν υπάρξει και ακόμα υπάρχουν πολλοί ναοί, εκκλησίες και θρησκευτικά κέντρα, αλλά αυτό είναι το μόνο Συμπαντικό κέντρο προσκυνήματος. Κάθε μόριο αυτού του μέρους – Χεϊρακάν Βίσβαμαχανταμ- έχει την δύναμη να μας φωτίσει. Σε αυτές τις στιγμές είναι το πιο Άγιο θρησκευτικό μέρος του κόσμου, πιο Άγιο και από το Μπενάρες. Το νερό αυτού του ποταμού, του Γκαοτάμα γκάνγκα, σας εξαγνίζει από όλες σας τις αμαρτίες. Από αυτό το μέρος όλος ο Κόσμος είναι ευλογημένος¨.

Η άμεση παρουσία του δεν ήταν καθόλου απαραίτητη για να έχει κάποιος μυστικιστικές εμπειρίες, καθώς πολλοί άνθρωποι από όλο τον κόσμο μπορούν να το πιστοποιήσουν αυτό. Διηγούνται γεγονότα στα οποία βίωναν τον Μπάμπατζι στις χώρες τους και χωρίς καν να έχουν έρθει πριν σε αυτόν. Τα όνειρα και τα οράματα είναι τα πιο συνήθη, τα οποία ο Δάσκαλος χρησιμοποιούσε για να καλέσει τους μαθητές Του, και συνεχίζει να το κάνει αυτό μέχρι και σήμερα.

Εμπειρίες με τον Μπάμπατζι

Ινδικό Καϊλάς

(Όταν πρωτοεμφανίστηκε σε μια σπηλιά στο Ινδικό Καϊλάς). Όποτε καθόταν σε διαλογισμό στην σπηλιά, μια θεσπέσια ακτίνα φωτός ξεπηδούσε από τον Ναό ψηλά στον λόφο και κατέληγε λάμποντας πάνω από το κεφάλι του Μπάμπατζι. Άλλες στιγμές, τέτοιες ακτίνες φωτός θα έφευγαν από τα μάτια του Μπάμπατζι και θα χτυπούσαν το Σίβα Λίνγκαμ μέσα στην σπηλιά.

Σ’αυτά τα φαινόμενα δεν ήμουν ο μόνος μάρτυρας (διηγείται ο Τσαντραμανί ο πρώτος χωρικός που συνάντησε τον Μπάμπατζι το 1970 σε μια σπηλιά, αφού είδε στον ύπνο τον νεκρό πατέρα του να του λέει να πάει εκεί γιατί έχει ξαναγυρίσει ο Χεϊρακάν Μπάμπα), υπάρχου πολλοί άνθρωποι ζωντανοί ακόμα και σήμερα στο χωριό που τα είδαν και μπορούν να  αποδείξουν την αλήθεια αυτών των εμπειριών.

Σε ένα κρύο και σκοτεινό πρωινό τον Δεκέμβρη του 1970, θα έκανε το μπάνιο του περίπου στις 4 το πρωί και θα έμενε μια ώρα στο νερό. Μια ακτίνα φωτός, υπερφυσική, θα εμφανιζόταν και θα τον αντανακλούσε στο νερό.

Τον Σεπτέμβριο του 1971 μια υπόθεση δικαστηρίου εκκρεμούσε εναντίον του από ένα παλιό μέλος του Ινδικού κοινοβουλίου, καθώς όπως τον κατηγορούσαν υποστήριζε ότι είναι ο υψηλά τιμώμενος Άγιος, που η μνήμη του ακόμα τιμάται από τους ανθρώπου της περιοχής.

Όταν ο Μπάμπατζι εμφανίσθηκε μπροστά στο δικαστήριο, δήλωσε ότι τον λένε Μπάμπα Χεϊρακάν και ότι η ηλικία του είναι 130 χρονών. Ένας δημοσιογράφος της εφημερίδα της τοπικής πόλη γράφει τα ακόλουθα:

Έφυγα από το Χαλντβάνι στις 2 το απόγευμα και έφτασα στο άσραμ όπου ξεκουραζόταν ο Μπάμπατζι. Μετά από μισή ώρα με κάλεσε για συνέντευξη. Του είπα τα ακόλουθα: «Τα γεγονότα στο δικαστήριο εχθές δεν ήταν μόνο μια προσβολή για τους ανθρώπους που πιστεύουν στον Χεϊρακάν Μπάμπα, αλλά και η πίστη τους έχει κλονισθεί και αμφιβολίες έχουν γεννηθεί στον νου τους από το άκουσμα της δήλωσής σου. Εάν πραγματικά είσαι ο ίδιος με τον Χεϊρακάν Μπάμπα, που ήταν ευρεία γνωστός για τις θεϊκές του δυνάμεις και που ακόμα λατρεύεται σε αυτούς τους τόπους, τότε γιατί δεν έκανες κάτι για να μαγέψεις το ακροατήριο έτσι ώστε να τους πάρεις με το μέρος σου; Ποιος ήταν ο σκοπός όλου αυτού του «έργου»;

Σε απάντηση μου είπε: «Η αμφιβολία είναι κοινή σε πολλούς ανθρώπους, αυτό που μετρά είναι η πίστη. Αυτή ακόμα και από μόνη της οδηγεί στην Αλήθεια».

Δεν έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος με την απάντησή του, έτσι επέμεινα: «Εάν είσαι στα αλήθεια ο Χεϊρακάν Μπάμπα, δεν ενδιαφερόμαστε για μια επίδειξη των θεϊκών σου παιχνιδιών, αλλά για χάρη αυτών των ανθρώπων, που η πίστη τους έχει κλονισθεί από τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν εχθές, δεν θα κάνεις ένα  λίλα (θεϊκό παιχνίδι) για να αποδιώξεις τις αμφιβολίες από τον νου τους;

Μου απάντησε: «Το λίλα ήδη παίχτηκε».

Του είπα: Δεν θα φύγω από εδώ, μέχρι να μάθω όλη την αλήθεια. Θα γράψω στην εφημερίδα μου το μήνυμά σου για αυτό σε παρακαλώ επιτρέψτε μου να μάθω τα γεγονότα.

Ο Μπάμπατζι έκλεισε τα μάτια του. Αυτό που εμφανίστηκε μπροστά στα μάτια μου ήταν πέρα από κάθε περιγραφή. Μου αποκαλύφθηκαν εικόνες λουσμένες σε λαμπρό φως που μόνο μπορούν να βιωθούν και όχι να περιγραφούν. Ήλθαν τόσες πολλές μορφές μεγαλοπρεπών θεϊκών πλασμάτων, εγώ ίδρωνα και έκλαιγα με αναφιλητά, έπεσα στα πόδια του και τον παρακάλεσα να σταματήσει τα οράματα, είχε απαντήσει σε όλες μου τις ερωτήσεις. Από μέρους μου έχω απόλυτη πίστη σ’ αυτόν μετά από αυτή την εμπειρία. Το μήνυμά του που περνάω σε εσάς είναι «εξασκείστε την πίστη».

- «Ο Χριστός ήλθε στην Καρδιά σου», είπε ο Μπάμπατζι μια μέρα των Χριστουγέννων σε ένα μικρό ξανθό αγόρι που καθόταν στα γόνατά του.

-        

  Όπως το είχε ζητήσει ο Μπάμπατζι ο ναός του Σίβα στο άσραμ είχε διακοσμηθεί κατάλληλα για τα Χριστούγεννα από τους Ιταλούς μαθητές του. Οι οποίοι ήσαν αληθινοί καλλιτέχνες. Ήταν σαν ένα όνειρο. Ποτέ ξανά δεν είχα ζήσει τέτοια Χριστούγεννα. Μια μεγάλη σκηνή στήθηκε απέξω. Ο Μπάμπατζι πραγματοποίησε μια Γιάγκνα (είναι μία τελετουργία με την φωτιά, μια ιερή φωτιά). Παρόλο που καθόμουν πίσω μπορούσα να συμμετάσχω πολύ καλά. Καθώς καθόμαστε κάτω από ένα λαμπρό συνθετικό φως έγινε ορατό σε μένα. Ήταν στο σώμα του Μπάμπατζι, γύρω από την περιοχή του ηλιακού πλέγματος. Σχεδόν σε τύφλωνε. όταν άλλαξα την εστίαση μου διαγώνια πάνω δεξιά, είδα ένα φως τόσο λαμπρό που εξομοίωνε την λαμπρότητα του Ήλιου. Εστιάστηκα περισσότερο σε αυτό το φως και είδα μια φιγούρα μέσα στην οποία αναγνώρισα σαν τον ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ. Αυτή η μορφή, περίπου 50 μέτρα πάνω και δεξιά από τον Μπάμπατζι, εξέπεμπε όπως και αυτός ένα εκθαμβωτικό φως από την μέση.

-           

Καθώς η φωτιά συνέχιζε να καίει και ο Μπάμπατζι συνέχιζε με τους ήρεμους τρόπους του η μορφή του Αβατάρα ΧΡΙΣΤΟΥ πολύ αργά κατέβηκε κοντά στον Μπάμπατζι μέχρι που σταμάτησε 3 μέτρα από πάνω του, έτσι ώστε σαν 2 λαμπροί ήλιοι ήταν σε μια ευθεία γραμμή. Ο πάνω ήλιος τώρα κατέβηκε και εισήλθε στον Μπάμπατζι, και οι 2 ήλιοι έγιναν ένας, η μορφή του ΧΡΙΣΤΟΥ έπαψε πια να είναι ορατή. Κράτησα την αναπνοή μου. Ήμουν σε μια κατάσταση έκστασης. Όλη την ώρα ο Μπάμπατζι έμεινε εντελώς ήρεμος και ισορροπημένος συνεχίζοντας να «ταϊζει» την φωτιά. Μπορούσα να ακούσω κάποια λόγια τα οποία σας τα μεταφράζω έτσι: «Η γέννηση του ΧΡΙΣΤΟΥ έχει νόημα για την Ανθρωπότητα μονάχα όταν αυτή συμβεί μέσα σε κάθε άτομο. Μόνο τότε είναι η γέννηση του Φωτός».

Αργότερα ήθελα να έχω μια επιβεβαίωση από τον Μπάμπατζι για την εμπειρία μου. Ήθελα να τον ρωτήσω μήπως όλο αυτό που είδα ήταν απλά μια φαντασία. Στο ντάρσαν (εμπειρία της παρουσίας του Θεού ή ενός γκουρού) , αντί όπως συνήθως να χαμηλώσω τα μάτια, τον κοίταξα ευθέως και νοητικά έθεσα την ερώτηση σε αυτόν, αν όλα αυτά που είδα ήταν αληθινά. Όταν το έκανα αυτό, με κοίταξε σαν Μητέρα και Πατέρας ταυτόχρονα και αργά κούνησε το κεφάλι του σαν να μου το επιβεβαίωνε. Κατευθείαν είδα σε κάθε ένα από τα μάτια του πύρινους τροχούς οι οποίοι γύριζαν όλο και πιο γρήγορα, διαπερνόντας την ύπαρξη μου όλο και πιο βαθιά. Ένοιωθα σαν η καρδιά μου να έλαμπε. Σε αυτό ¨το μπάνιο μέσα στην ευλογία¨ ένοιωσα ότι καθαρίστηκα από πολλά πράγματα. Ευγνώμων, ήμουν ικανός να αντιληφθώ ότι η αφοσίωση και

μόνο δεν είναι αρκετή. Έγινε ξεκάθαρο σε μένα ότι «Ο Θεός θέλει να αγαπηθεί μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο». Αυτή ήταν και η πιο συγκλονιστική εμπειρία της ζωής μου. Ένοιωσα ότι αυτή η Αγάπη, που μου αποκάλυψε ο Μπάμπατζι, με άλλαξε ριζικά. Το ίδιο βράδυ άκουσα τον Μπάμπατζι να ανακοινώνει το εξής: ¨Μερικοί από εσάς θα δείτε τον ΧΡΙΣΤΟ να εμφανίζετε μπροστά σας. Δεχτείτε το σαν ένα πνευματικό Δώρο¨.

Το έχω κρατήσει αυτό μυστικό εδώ και πολύ καιρό. Για μένα είναι ΙΕΡΟ. Τώρα, για το καλό όλων σας το μεταφέρω.

¨Είμαι μόνο ένας καθρέπτης στον οποίο μπορείτε να δείτε τον εαυτό σας¨.

- Μια φορά πολλοί Σιχ (μια άλλη θρησκεία ευρέως διαδεδομένη στην Ινδία) ήρθαν στο άσραμ για να έχουν ένα ντάρσαν με τον Μπάμπατζι. Πριν τον πλησιάσουν, άρχισαν να ξετυλίγουν τα μακριά τουρμπάνια που φορούσαν στο κεφάλι τους.

¨Γιατί το κάνετε αυτό;¨ ρώτησε ο Μπάμπατζι.

¨Τιμημένε Δάσκαλε, είσαι Ινδουιστής, είμαστε Σιχ. Δεν θέλουμε να προσβάλουμε την θρησκεία σας όταν σας τιμούμε¨.

¨Ο Θεός έχει πολλά ονόματα, παρόλα αυτά είναι Ένας!¨ απάντησε ο Μπάμπατζι, και την επόμενη αμέσως μέρα, προς μεγάλη χαρά των Σιχ, φόρεσε τουρμπάνι.

¨Μετά τον μεγάλο εξαγνισμό θα υπάρξει μι παγκόσμια κοινή κατανόηση, ένα έθνος, μια θρησκεία. Η ανθρωπότητα θα είναι μια μεγάλη οικογένεια¨.

-Διαβάζοντας θρησκευτικά βιβλία για πολλά χρόνια είχα μεγάλη επιθυμία να βρω πνευματική καθοδήγηση. Δεν ήθελα να γίνω μαθητής απλά ενός Γκουρού. Οι Γκουρού σκεφτόμουν, είναι σαν και μας, γεννιούνται και πεθαίνουν. Οι αβατάρες παρά ταύτα είναι μια εξαίρεση. Ανακάλυψα ένα βιβλίο στην Βεγγάλη που λεγόταν ¨Ευλογίες και αντιλήψεις¨. Περιείχε πληροφορίες για τον παλιό Χεϊρακάν Μπάμπα, που θεωρούνταν σαν την ενσάρκωση του Αιώνιου Μπάμπατζι και περιείχε δυο φωτογραφίες που με μάγεψαν τόσο πολύ που ξεκίνησα να προσεύχομαι στον Μπάμπατζι Αργότερα έπεσε στα χέρια μου η ¨Αυτοβιογραφία ενός γιόγκι¨, που περιείχε περισσότερες περιγραφές του Μπάμπατζι. Ήμουν τόσο εντυπωσιασμένος με αυτό το βιβλίο που προσευχήθηκα να με δεχτεί σαν μαθητή του.

Τα χρόνια πέρασαν, μια μέρα ένας φίλος του πατέρα μου ανέφερε ότι ο Μπάμπατζι ξαναεμφανίστηκε στην μορφή του Χεϊρακάν Μπάμπα και ζούσε κάπου στην βόρειο Ινδία στην οροσειρά των Ιμαλαΐων. Αυτός ο φίλος τον επισκέφτηκε και τον είχε προσκαλέσει εκ μέρους πολλών μαθητών να τους επισκεφτεί στην Άσσαμ. Ο Μπάμπατζι εκπλήρωσε την επιθυμία του και πήγε. Την δεύτερη μέρα μετά την άφιξη του, τον κοίταξα καλά από απόσταση, δεν έμοιαζε με την φωτογραφία στο βιβλίο και αυτό με έβαλε σε σύγχυση. Ήταν δύσκολο να αναγνωρίσεις τον Μπάμπατζι του Γιοκανάντα σε αυτήν την μορφή. Παρά ταύτα ένοιωθα μια έλξη από αυτόν σαν να με τραβά ένας μαγνήτης.

Διστακτικά τον πλησίασα, υποκλίθηκα και ρώτησα: ¨Είσαι o Μπάμπατζι;

Κάποιος που στεκόταν δίπλα απάντησε, ¨Ναι είναι ο Μπάμπατζι ¨.

Στην αυτοβιογραφία λέει ότι ο Μπάμπατζι μυεί τους ειλικρινείς αναζητητές στην Κρίγια Γιόγκα έτσι ζήτησα για αυτήν την Μύηση αλλά αρνήθηκε. Δεν ήμουν αποφασισμένος να τα παρατήσω τόσο εύκολα έτσι επέμεινα.

¨Αν δεν με μυήσετε η ζωή μου δεν έχει πια νόημα, προτιμώ να πεθάνω¨.

Ο Μπάμπατζι μου έριξε μια ματιά που μου διαπέρασε την καρδιά. Έπαθα Τέτοιο σοκ από την ενέργεια που έβγαινε από τα μάτια του, έτρεμα και έμεινα σιωπηλός. Τελικά είπε: «΄Ελα στο Βρίνταβαν. Εκεί θα λάβεις από μένα αυτό που επιθυμείς».

Αμφέβαλα ότι ο διευθυντής μου θα ήταν πρόθυμος να μου δώσει άδεια ξανά μετά από αυτήν, αλλά ο Μπάμπατζι με διαβεβαίωσε: «Μην ανησυχείς, σύντομα θα είσαι ικανός να έρθεις».

Τέσσερις ή πέντε μήνες μετά ο ηλικιωμένος πατέρας μου συνόδευε τον Μπάμπατζι σε μια επίσκεψη σε διάφορα άγια μέρη. Στο Μαντουμπάν κοντά στο Βρινταβάν, έπεσε και τραυμάτισε τον γοφό του και τον πήγαν στο νοσοκομείο. Εξαιτίας αυτού του συμβάντος κατάφερα να φύγω και να πάω στον Μπάμπατζι στο Βρινταβάν όπου και με μύησε στην Κρίγια Γιόγκα.

-Στην παρουσία του Μπάμπατζι, μου ήταν αδύνατο να δημιουργήσω μια σκέψη. Μέσα από τις εκφράσεις του προσώπου μου ήμουν ικανός να παρουσιάσω τα βαθύτερα ενδιαφέροντά μου –τις ερωτήσεις μου για την αλήθεια. Η απάντηση του ερχόταν με τα ίδια μέσα. -Με το βλέμμα του. Η συνείδησή του αντανακλούσε σαν καθρέπτης, δείχνοντας μου έτσι ότι είναι ελεύθερος από την σκέψη. Αυτό ήταν πέρα από τις προσδοκίες μου – ένα αξέχαστο δώρο.

-Ένας πολύ γνωστός Γιόγκι, με το όνομα Σίτα Ραμ Ντάς, ζούσε στην Καλκούτα και είχε χιλιάδες μαθητές από την Νότια Ινδία. Γνωρίζοντας ότι η ζωή του έφτανε στο τέλος της προσευχήθηκε στον Μπάμπατζι για εβδομάδες να του δώσει ένα τελευταίο Ντάρσαν.

Ο Μπάμπατζι ικανοποίησε την επιθυμία του και ταξίδεψε μέχρι την Καλκούτα, παίρνοντας μαζί του λίγο νερό από τον Άγιο ποταμό Γκαοτάμα Γκάνγκα και 3 φύλλα τούλσι. Αφού ο Γιόγκι πήρε αυτά κάθισε μαζί του σε σιωπή για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.

Αμέσως μετά την επίσκεψη του Μπάμπατζι, άφησε αυτόν τον κόσμο.

¨Η καρδιά σας είναι ο Ναός Μου. Κρατήστε τον Ναό Μου καθαρό¨.

-Κατά την διάρκεια της επίσκεψης του στην Καλκούτα, μια πόλη αμέτρητων εκατομμυρίων, ο οικοδεσπότης προσκάλεσε τον Μπάμπατζι και περίπου 40 μαθητές του να πάνε για προσκύνημα στο Πουρί. Τοποθετημένο στην θάλασσα στην περιοχή Ορίσσα Πουρί είναι μια από τις 4 άγιες πόλεις της Ινδίας και συνεχώς προστρέχουν προσκυνητές. Λένε ότι εάν ένα άτομο περάσει 3 νύχτες και 3 μέρες εκεί, θα ελευθερωθεί από τον κύκλο της γέννησης και του θανάτου. οδηγήσαμε στον διάσημο ναό του Τζαγκανάτ, τον βρήκαμε γεμάτο προσκυνητές και περίπου 6.000 Ινδουιστές ιερείς.

Ένας όχλος από ανθρώπους, αμέτρητοι ζητιάνοι πλησίασαν τον Μπάμπατζι και εμάς. Ξανά και ξανά ο Μπάμπατζι πέταξε νομίσματα στο δύστυχο πλήθος. «Μαχαράτζ», του φώναζαν, «Μαχαράτζ» και συνεχώς προσπαθούσαν να τον πλησιάσουν. Σε κάποιον ο Μπάμπατζι έδινε άφθονα, σε άλλον μετρημένα, άλλους τους τρομοκρατούσε και άλλους τους ευλογούσε.

Ήταν ολοφάνερο ότι δρούσε σύμφωνα με κριτήρια που δεν ήταν γνωστά δε εμάς.

¨Θα σας δείξω μια ελευθερία που είναι πέρα και από τα πιο απίθανα όνειρα σας¨.

-Συνέβη την πρώτη μέρα στο Χεϊρακάν. Με μεγάλη δυσκολία και φυσική προσπάθεια είχα καταφέρει να φτάσω σε αυτό το μέρος. Τα πάντα ήταν νέα για μένα. Βομβαρδίστηκα από εντυπώσεις.

Κάποια στιγμή ο Μπάμπατζι έκανε νόημα σε κάτι Ευρωπαίους στους οποίους ανάμεσα τους ήμουν και εγώ, να του συνοδέψουν καθώς άφηνε το πλήθος και πήγαινε στο δωματιάκι του. Μίλησε για λίγο με τους άλλους, τότε γύρισε προς εμένα και μου είπε: «Που ήσουν;» Απάντησα: «Στο Αουρομπίντο άσραμ στο Ποντίτσερι».

«Σου άρεσε εκεί;» Ήταν το πρώτο μέρος στην Ινδία που ειλικρινά μου άρεσε έτσι απάντησα με ειλικρίνεια «Ναι».

«Πήγαινε όπου σου αρέσει!» Βρυχήθηκε ο Μπάμπατζι.

Ήταν σα να με χτύπησε κεραυνός. Σκέψεις γέμισαν τον νου μου, να φύγω; Να φύγω τώρα; Αδύνατον, είναι πολύ αργά τώρα, και ακόμα δεν έχω την δύναμη να κάνω ούτε ένα βήμα. Αλλά δεν μου επιτρέπει και να μείνω. Δεν μπορώ να φύγω….. δεν μπορώ να μείνω…..

«Λοιπόν τι έχεις να πεις για αυτό;» ο Μπάμπατζι συνέχισε.

Δάκρυα άρχισαν να τρέχουν σαν ποτάμι. Μια στιγμή αργότερα ο Μπάμπατζι έβγαλε ένα Μάλα από τον λαιμό του και το έβαλε στο δικό μου. Τότε άπλωσε το χέρι του και με ευλόγησε στην κορφή του κεφαλιού μου.

Μόνο αργότερα κατάλαβα τι μου είπε. Δεν είχε να κάνει με το να πάω όπου θέλω, αλλά με το να ακολουθήσω την εσωτερική μου αλήθεια. Ο κεραυνός στον τόνο της φωνής του είχε την δύναμη εσωτερικά να αφαιρέσει όλα τα εμπόδια.

Ο Μπάμπατζι αφήνει το σώμα του

¨Σύντομα θα φύγω για ένα μακρύ ταξίδι, που εσείς δεν μπορείτε να με συνοδέψετε ¨

¨Το έργο είναι σχεδόν στο τέλος του, υπάρχει πολύ λίγος χρόνος ο οποίος τελειώνει¨.

Στις 13 Φλεβάρη 1984 οι προειδοποιήσεις έγιναν πιο έντονες, παραπονέθηκε για πόνους στο στήθος. Συχνά έβαζε εκεί ένα Σρι Γιάντρα, το κοσμογράφημα, στην καρδιά του, τραγουδώντας ύμνους αφοσίωσης στον Θεό γραμμένους από την Μίρα Μπαί, μια Ινδή Αγία του 14^ου αιώνα.

Παραταύτα κάθισε ανάμεσα στους μαθητές του και δέχτηκε μερικούς επισκέπτες. Για μια μεγάλη περίοδο ασχολούνταν σιωπηλά με έναν παγκόσμιο χάρτη και με την πιο μεγάλη σοβαρότητα ξεφύλλιζε ένα βιβλίο για την Χιροσίμα που κάποιος του είχε φέρει. Μέσα σε αυτήν την σιωπή που υπήρχε, σήκωσε το κεφάλι του και με τα ακόλουθα λόγια αναφέρθηκε για μια ακόμα φορά στην επερχόμενη ραγδαία παγκόσμια αλλαγή που τόσο συχνά προειδοποιούσε:

¨Η καταστροφή πρέπει να συμβεί για δυο λόγους, επειδή οι άνθρωποι ακόμα σκέπτονται με βάση το ¨ΕΓΩ¨ και το ¨ΔΙΚΟ ΜΟΥ¨, αυτό δεν είναι Αλήθεια, δεν είναι ο πνευματικός δρόμος, δεν είναι Αγάπη. Και επειδή όλοι θέλουν να γίνουν μεγάλοι και κανένας δεν θέλει να γίνει μικρός¨.

Με ένα βαθύ αναστεναγμό κάθισε πίσω στην καρέκλα του και με μια πιο απαλή μόλις που ακουγόταν φωνή είπε: ¨Για αυτό και είναι μη-αναστρέψιμη¨.

Το απόγευμα της τελευταίας μέρα είπε:

¨Η καρδιά μου είναι κομμάτια, πληγωμένη από χίλια μαχαίρια. Και έχω μόνο μια καρδιά για να αντέξει όλο τον πόνο του κόσμου. Το σώμα μου έχει χίλιες πληγές και δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να με θεραπεύσει. Γιατί, μα Γιατί; Η Σελήνη, ο Ήλιος και τα Άστρα είναι όλα μέσα σε μένα, κουβαλώ το βάρος όλου του Σύμπαντος¨.

Το επόμενο πρωί ο Μπάμπατζι ψιθύρισε στο αυτί ενός μαθητή που στα χέρια του ξεκουραζόταν: ¨Τώρα πρέπει να αφήσω το σώμα¨.

Μια ώρα μετά η καρδιά του σταμάτησε, το γεγονός αυτό αντικατοπτρίστηκε στην φύση. Έμοιαζε σαν όλη η φύση με τα πλάσματά της να κρατούσε την αναπνοή της. Τα τραγούδια των πουλιών στο Χεϊρακάν έμειναν σιωπηλά για ώρες, οι άνεμοι έπεσαν και μια φοβερή σιωπή απλώθηκε σε όλη την κοιλάδα. Την επομένη ο ουρανός ήταν μουντός. Αυτός ο καιρός ήταν έξω από την εποχή του. Καθάρισε μόνο όταν μαζεύτηκαν οι μαθητές του από όλες τις γωνιές της γης. Τότε ο ήλιος βγήκε με το πιο λαμπρό φως. Αμέσως μετά ξεκίνησε μια βίαιη καταιγίδα με κεραυνούς και αστραπές. Κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί ποτέ εκεί αυτή την περίοδο του χρόνου.

Στην πραγματικότητα ο Μαχαβατάρ Μπάμπατζι δεν έχει φύγει από εμάς.

¨ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΟΥ, ΕΙΜΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΘΕ ΑΝΑΠΝΟΗ ΣΟΥ¨

Λίγο πριν φύγει έδωσε την κληρονομιά του σε κάποιον που βρισκόταν κοντά του:

Να αγαπάτε και να υπηρετείτε όλη την ανθρωπότητα.

Βοηθάτε τους πάντες.

Να είστε χαρούμενοι. Να είστε ευγενικοί.

Να είστε μια γεννήτρια ακάθεκτης χαράς.

Να αναγνωρίζετε τον Θεό και την καλοσύνη σε κάθε πρόσωπο.

Δεν υπάρχει άγιος χωρίς παρελθόν αλλά ούτε αμαρτωλός χωρίς μέλλον.

Να υμνείτε τους πάντες. Εάν δεν μπορείτε να υμνήσετε κάποιον …..αφήστε τον

να φύγει έξω από την ζωή σας.

Να είστε αυθεντικοί, να είστε εφευρετικοί.

Να είστε θαρραλέοι. Πάρτε κουράγιο ξανά και ξανά.

Μην μιμείστε. Να είστε δυνατοί. Να είστε ακέραιοι.

Μην ακουμπάτε σε στηρίγματα των άλλων.

Σκεφτείτε με τον δικό σας τρόπο σκέψης. Να είστε ο εαυτός σας.

Όλες οι τελειότητες και κάθε θεϊκή αρετή είναι κρυμμένα μέσα σας. -

αποκαλύψτε τα στον κόσμο.

Η σοφία, επίσης, είναι ήδη μέσα σας – αφήστε την να ακτινοβολήσει.

Αφήστε την Χάρη του Κυρίου να σας ελευθερώσει.

Ας γίνει η ζωή σας σαν εκείνη του τριαντάφυλλου – που στην σιωπή μιλάει με το άρωμά του.

Σρι Μπάμπατζι (Φεβρουάριος 1984)

Μετά την αποσάρκωση του, συνεχίζει το έργο του, ο πιο κοντινός μαθητής του, ο οποίος βρίσκεται εκεί, ο Σρι Μουνιράτσι, το όνομα του σημαίνει ο βασιλιάς των σιωπηλών σοφών. Ο Μπάμπατζι έλεγε για αυτόν ότι είναι ένα πραγματωμένο ον. Μπορείτε να ταξιδέψετε στο μέρος όπου έζησε, να μείνετε εκεί, σε ένα υπέροχο άσραμ, και να συναντήσετε τον Σρι Μουνιράτσι!

Βιβλιογραφία:

ΜΠΑΜΠΑΤΖΙ, The Unfathomable, (Gertraud Reichel, Haidakhandi Samaj)

Μπάμπατζι, Message from the Himalayas, (Haidakhandi Samaj)

Haidakhan Vishwamahadham

P.O HAIDKHAN

District Nainital U.P India.